The sweet smell of..... Happiness
Ja dit is het begin van het nieuwe leven in me. Nou ja, de baby zou er uit komen. Het deed pijn, maar het voorruitzicht deed me glimlachen.
Mandarine werd geboren. Ze rook heerlijk, precies naar hoe de naam het zei, mandarijnen. Ze leek veel, van de buitenkant dan, op haar vader...
Mandarine werd geboren. Ze rook heerlijk, precies naar hoe de naam het zei, mandarijnen. Ze leek veel, van de buitenkant dan, op haar vader...
maar die baby tijd ging snel voorbij. De trotse papa blies het kaarsje voor Mandarine uit, want ja, een baby kan natuurlijk niet blazen.
Mandarine keek vol bewondering naar de glitters om haar heen. Vanaf vandaag zou ze een peuter zijn. Samen keken wij ook naar haar. Dat is onze dochter.
Mandarine was meteen vriendjes geworden met haar beer, Het was het cadeautje wat ze van ons had gekregen, ook hadden we een kamer aan laten bouwen, haar kamer, dus hadden we verder geen geld om een groot cadeau te kopen. Maar ze was er blij mee. Ze knuffelde hem, praatte ermee in haar eigen brabbel taaltje, sloeg er soms mee op de grond, en at zelfs het oor. Mijn hart smolt meteen toen ik haar zo bezig zag met haar beer, het is geweldig om te zien.
en dit was haar kamer. lage raampjes, waardoor ze er zelf ook nog doorheen kon kijken. Spullen voor in haar kamer. En ze heeft 2 kleine wandjes met tweety, anders wordt het te druk in haar kamer, en kan ze waarschijnlijk 's avonds niet slapen. De vloer is betegeld met tapijttegels, in haar lievelingskleur, in een kinderlijk patroon gelegd. plus een nachtlampje in de vorm van een paddenstoel, die elke avond aan zal gaan.
Nadat ze was uitgekletst met haar beer, probeerde ik haar een stukje te laten lopen. Ze had er erge plezier in. En het lukte telkens beter en beter!
Daarna riep Orange me bij zich. Hij bukte. 'Schat wat ga je doen?' Hij haalde een doosje te voorschijn. Voor mij was er nog niets duidelijk. 'Straw Berry ,we wonen nu al bijna 5 jaar samen..' hij maakte het doosje open, en er was een glinsterende ring te zien. 'Liefe Straw Berry, wil je met me trouwen' Ik was verbaasd en blj te gelijk, ik sprong een gat in de lucht, en ik kon mijn handen niet van mijn hoofd weghouden. 'Ja, Ja, Ja, Ja!!!!' Hij schoof de mooie ring om m'n vinger. Mijn enige gedachten gingen alleen maar over het trouwen.
Mijn aanstaande man, was de volgende dag bezig om Mandarine te leren praten. En ze leerde snel. Gisteren hadden we besloten om snel te gaan trouwen. Orange werd ouder en ouder, en zodadelijk waren we zelfs te laat om te trouwen... Ook besloten we om een besloten huwelijk te hebben. We kenden niet al te veel mensen, en ja, we wilden gewoon genieten met z'n tweeën, en eigenlijk drieën, want natuurlijk gaan Mandarine ook mee.
Ik ging ook langs bij het ziekenhuis, want ik kreeg m'n gewone kleren niet meer aan. En, misschien was ik wel weer zwanger! maar misschien ook niet, en omdat ik ook ouder begon te worden, leek het me wel een goed idee om dan langs de dokter te gaan. En de dokter zei: 'Nou Straw Berry, mag ik jou feliciteren met een baby? De baby zit er goed uit, maar als er iets mis is, moet je meteen langs komen, er zitten gevaren aan, als je wat later zwanger wordt, zoals jij nu!'
Nou ik zou bijna een hartaanval krijgen van alle gelukkige dingen die ik allemaal de laatste tijd meemaak...
Nou ik zou bijna een hartaanval krijgen van alle gelukkige dingen die ik allemaal de laatste tijd meemaak...
een week later...
In het knotwilgenpark, ja, daar gebeurde het. Tijdens het zoeken naar een mooi plekje waar we konden trouwen, kwamen we het knotwilgenpark tegen. Het was afgelegen, en rustig, waardoor we in rust van elkaar konden genieten. Met z'n drieën gingen we er heen. Hij schoof mijn ring om, en ik de zijne. Met een kus, waren we echt getrouwd. Mandarine was vol bewondering naar ons aan het kijken. En daarna naar de Vlinders. Ze wees ze aan en zei: 'Vlin.. Ikke vlin, ikke vlin heb' Ze kroop er naar toe om ze te pakken, maar de vlinders vlogen te hoog. Om er een leuk einde aan te maken, pakten we beiden een vlinder. Speciaal voor Mandarine, maar ook voor ons huwelijk! 'Orange, zullen we hier een traditie gaan maken, het in het Legacy boek zetten? Voor de genraties na ons? Voor mandarine, en te toekomstige baby?' 'Zoiets dacht ik ook al, ja dat gaan we doen. En zo was er ook al een traditie, tenminste, als ze het deden...
Ik genoot van getrouwd zijn, ik genoot van Mandarine, en ik genoot van het nieuwe leventje in me. Het is geweldig om dit soort dingen mee te maken...
Mandarine was een vrolijke peuter, een peuter die verschillende dingen deed. Zo speelde ze ook graag op de xylofoon.
Maar op het stokje bijten was ook leuk.
En na het spelen van een liedje, maakte ze een buiging. Papa klapte, mama klapte, en Mandarine had een grote glimlach op haar gezicht.
Wat ze minder leuk vond was de blokkendoos, ze kon er maar niet wijs uit worden waar het blokje nou precies in moest. Dan raakte ze altijd gefrustreerd, een deed het blokje in haar mond.
En ik ging met de laatste zwangerschap van mij, het vaakst naar het kuuroord. Met de zwangerschap van Mandarine ben ik er nooit geweest. Maar dit keer bezoek ik hem bijna dagelijks, nou ja, wekelijks. De zwangerschap was toch zwaarder. Maar na er te zijn geweest, begonnen de weeën, ik kon maar net op tijd in het ziekenhuis komen...
