Sinds dat Mandarine kind is, geef ik haar vaak les, en help met haar huiswerk. Het is gezellig, en eindelijk snapt ze er wat van!
Mandarine speelt vaak met Blood Orange, wat Blood Orange
helemaal geweldig vind, lekker spelen met je grote zus. Maar meestal gaat he
dan zo; “Blood Orange, bijt niet op die poppen!” en dan geeft blood Orange de
pop aan Mandarine, “Bah, Blood Orange,
hij zit helemaal onder je slijm” en dan legt ze kwaad haar poppen in het
poppenhuis, en moet ze persé weer douchen.
En nu Mandarine op school zit, ontmoet ze ook allemaal
kinderen, waarvan veel haar vrienden worden, zo wordt ze beste vriendinnen met
Suzanne Apricot.
Vaak spreekt ze af met Suzanne, en spelen ze een spelletje,
meestal is het tikkertje, wat ze allebei leuk vinden!
Ook moet Orange eraan geloven, met iedereen wil Mandarine
spelen, zo nu overgooien, maar meestal gooit Orange te zacht of te hard en dan
zegt Mandarine “Papa, je moet niet zo gooien, maar zo” en dan doet ze het voor,
meestal doet Orange het daarom ook extra, hij vindt het zo leuk om de les te
worden gelezen, door je eigen dochter.
Maar ook Blood Orange word ouder, samen met Orange blies ze de
kaarsjes uit, en de glitters vormde zich rond haar lichaam. Nu was ze ook een
kind, en werd ze meer zelfstandig. Zij was de laatste waarvan ik de luiers nog kon verwisselen, of nog eten kon geven.
Met z’n vieren, wat nu eindelijk kon, zitten we aan tafel,
te genieten van de lekkere taart. “mam, wil je met mij naar de kapper, en de
winkel, ik vind dit haar en deze kleding lelijk” zegt Blood Orange plotseling.
“Natuurlijk, we gaan er zo dadelijk wel heen!”
Nadat we samen terugkwamen uit het dorp, ben ik naar het
werk gegaan. Mandarine ging naar school, Blood Orange hoefde nog niet, dus ze
speelt samen met Orange een potje schaken. Orange verliest extra voor Blood
Orange, dus Blood Orange heeft de hele dag een big smile op haar gezicht, door
het winnen!
’S Avonds gaan we naar de bistro, om met z’n vieren uit eten
te gaan, voor de verjaardag van Blood Orange. We zongen met z’n allen nog een
keer, en iedereen die in het Restaurant zit zingt ook mee. Van de chef kreeg ze
speciale soep, want in vermicelli stond ‘Gefeliciteerd’ en in het ijs, mocht ze
zelf mee naar de keuken, om haar ijs erin te doen.
Een paar dagen erna, ging de laptop kapot, Orange probeerde
de laptop te maken, maar werd geëlektrocuteerd, en de tafel vatte vlam. De
brandweer kwam laat, dus ik probeerde Orange te blussen, maar na een tijdje
kwamen er zelfs twee brandweermannen. Alles werd geblust, en we moesten alles
wat op de tafel en aan de tafel stond vernieuwen.
De brand leverde veel bekijks van de buren op, ze keken
allemaal naar de rookpluimen die ontstonden.
